Al dagen fietsen we door een magisch landschap van bergjes, heuvels en vlaktes. Geheel naar de smaak van deze fietsers. Dat klopt ook wel want overal staan borden dat we de Rota de Sabores volgen. En met die smaak zit het goed. Overal vinden we lokale barretjes en zelfs restaurantjes. Zo goed aten we nog nergens ooit op welke tocht dan ook. De obers snappen heel goed dat wij voor de beste lokale gerechten gaan. En een pepermuntje meegeven na de maaltijd is niet nodig want we ruiken de hele dag de verse mintluchten van de eucalyptusbomen.
We passeerden de Taag en fietsen noordwaarts rakelinks langs de grens met Spanje. De dorpen liggen hoog en zijn vestingen tegen Spanje. We nemen de kleine weggetjes, mooier, steiler en groener. Er is niet veel verkeer maar dan komt het avontuur. We zien een wit pakket liggen langs de weg. We laten het liggen maar denken hetzelfde: drogues en we lachen erom. We maken grappen over traffico clandestino in deze grensstreek. Maar de fietsers krijgen gelijk. We zien alles omdat we leven! Twintig km verder zien we een politieman een auto aanhouden. Rijbewijs, paspoort, volledige kofferbak controle. We zeggen niets en rijdem snel door. Je moet het zien de signalen. Later die middag zien we de auto staan die eigenlijk aangehouden moest worden. Een geblindeerd wit busje! We komen niet meer bij. Een dorpje later de klap op de vuurpijl. We fietsen met gevaar voor eigen leven door het dorpje Medellim, hoofdkwartier van het Medellim kartel. Gelukkig zijn we niet gefouilleerd want wij hadden ook een paquetto branco in de fietstas, witte chocolade op onze Rota de Sabores
Ivo
CyclingTogetherBlog 
Dos cervecas con coke
LikeLike